Het enige wat de twaalfjarige Marinka wil, is een vriend. Een echte vriend. Niet zoals haar huis op kippenpoten. Oké, het huis kan tikkertje en verstoppertje spelen, maar Marinka verlangt naar een mensenvriend. Iemand met wie ze kan praten en waar ze geheimen mee kan delen. Maar dat is moeilijk als je oma een Jaga is, een bewaker die doden naar het hiernamaals begeleidt. Het is nóg moeilijker als je in een huis woont dat over de hele wereld heen zwerft… En nog erger: Marinka wordt getraind om een Jaga te worden. Dat betekent geen school, geen feestjes – en geen speelkameraadjes die langer dan een dag in haar leven blijven.
Wanneer Marinka de kans krijgt om een echte vriend te maken, overtreedt ze alle regels… met verschrikkelijke gevolgen. Haar geliefde oma verdwijnt op mysterieuze wijze, en het is aan Marinka om haar terug te vinden – ook als dit betekent dat ze een gevaarlijke reis naar het hiernamaals moet maken.
Mijn recensie – zonder spoilers
Het huis op kippenpoten is een heerlijk boek waar je in geen tijd doorleest én dat vol zit met prachtige lessen voor jonge en oude lezers.
Sophie Anderson heeft met Marinka zo een herkenbaar jong meisje neergezet. Marinka weet wat ze wil en zal soms ook eerder egoïstische keuzes maken om te krijgen wat ze wil, maar anderzijds offert ze ook veel op om te zijn wie anderen willen dat ze is. Zo lopen er een hoop 12-jarige meisjes, en jongens rond, die dus veel (over zichzelf) kunnen leren uit dit boek. Baba is ook een erg herkenbaar personage, ze is een zorgende grootmoeder die veel doet voor haar kleinkind maar wel duidelijke grenzen en regels heeft waar ze op staat. Aan de hand van Baba kunnen kinderen het standpunt van hun (groot)ouder(s) leren begrijpen, maar ook (groot)ouders zelf kunnen van Baba wel enkele dingen leren.
Zo zitten de personages, en ook het verhaal dus, vol met lessen voor jong en oud. Gelukkig liggen die lessen er niet te vingerdik op, waardoor het nooit lijkt alsof het boek moraliserend wil overkomen. Het is gewoon het verhaal van Marinka en Baba en daar valt wel wat uit te leren, zonder meer.
Sophie Anderson vertelt het verhaal van Marinka en Baba zo vloeiend, het lijkt net of het echt gebeurd is. Het huis op kippenpoten is dan ook een boek waar je in enkele uurtjes doorheen bent, voor je het weet is het al uit. Het is dus zeker een aanrader voor kinderen, of jongeren, die niet graag lezen of wat moeite hebben met lezen, omdat het zo snel voorbijvliegt.
Bovendien is het verhaal makkelijk geschreven en helemaal niet moeilijk om te volgen, ondanks dat het toch over een cultuur gaat waar je misschien niet veel over weet. Het aantal ‘vreemde’ woorden in het boek worden beperkt tot het minimum en staan allemaal uitgelegd op het einde van het boek. Op die manier kan je dus, naast een nieuwe cultuur, ook enkele woorden bijleren.
In Het huis op kippenpoten staan ook enkele prachtige tekeningen die echt wat toevoegen aan het verhaal en het verhaal helemaal tot leven brengen. Het aantal tekeningen is wel beperkt, dus het is zeker geen prentenboek, eerder een verhaal met enkele tekeningen.
Ik gaf Het huis op kippenpoten van Sophie Anderson 4 sterren. Ik raad het boek aan kinderen en jongeren aan die houden van verhalen met een tikkeltje magie, die graag bijleren over een nieuwe cultuur en die misschien niet even graag lezen, maar ook voor kinderen en jongeren die wél van lezen houden, is dit een superleuk boek!
margereads 